Od 2001 roku, 19 listopada we wszystkich krajach obchodzony jest Światowy Dzień Toalet, którego głównym celem jest zwrócenie uwagi na nieregulowane warunki higieniczno-sanitarne w każdym zakątku globu. I mimo, że większość z nas na myśl o takim święcie stuka się w czoło i w głębi serca chichocze, to jest to poważny dzień, o którym powinno zrobić się głośno.
Jak podaje bowiem Światowa Organizacja Toaletowa (WTO – World Toilet Organization), której założycielem jest Jack Sim – ponad 2,5 miliarda ludzi nie ma stałego, a przede wszystkim bezpiecznego dostępu do toalet, a około 1,1 miliarda osób, musi załatwiać swoje potrzeb fizjologiczne na świeżym powietrzu, urągając tym swojej godności ( w tym głównie Indie – 818mln, Chiny – 607 mln i Indonezja – 109mln ).
W Etiopii aż 80% populacji całego kraju nie ma dostępu do toalet, podobny procent utrzymuje się w Ghanie (74% populacji), Sudanie (73% populacji) czy w Kongo (72% populacji, dlatego też z tego faktu, ocenia się, iż w krajach Afryki Subsaharyjskiej, co 2,5 minuty umiera dziecko z powodu zanieczyszczonej wody pitnej, braku sanitariatów i niedostatecznej higieny. Według raportu UNICEFu z 2014 roku, aż 1400 dzieci umiera każdego dnia z powodu odwodnienia i biegunki, której łatwo można by było zapobiec, tworząc odpowiednie warunki sanitarne.
Toaleta jest zatem wynalazkiem, który uważany za oczywisty, stanowi ogromny deficyt, będący zagrożeniem życia w wielu częściach świata. Dlatego, jest to udogodnienie, które tak bardzo zasługuje na swoje święto. Światowy Dzień Toalet ma bowiem poszerzać świadomość wśród społeczeństwa o zasięgach i wielkości problemu. Ma uczyć, jak ważny jest rozwój miast i budowa kanalizacji na całym świecie.
Światowa Organizacja Toaletowa łączy brak dostępu do toalet także z prawami i równością płci. Otóż UNICEF podaje, iż wiele afrykańskich dziewczynek rezygnuje z udziału w zajęciach szkolnych podczas miesiączki, albo w ogóle oddala naukę w wieku dojrzewania. W wielu placówkach oświatowych brakuje bowiem czystych i bezpiecznych toalet, w których można umyć ręce i komfortowo skorzystać z toalety. Brakuje także higienicznych urządzeń sanitarnych oraz produktów do higieny intymnej. Powoduje to nierzadko problemy fizyczne i psychiczne u dziewczyn.
Innym problemem, który organizacja WTO łączy z brakiem toalet, jest przemoc wobec kobiet. Te, często zmuszane załatwiać swoje potrzeby na zewnątrz, pod gołym niebem, czekają do zmroku, by poczuć się bardziej komfortowo. Niestety, ciemność i odosobnienie tworzą także doskonałe warunki dla gwałcicieli i morderców. Kilka lat temu, całym światem wstrząsnął przypadek hinduskich dziewczynek, które ktoś zgwałcił i zamordował, kiedy te udawały się wieczorową porą wypróżnić.
Jak sytuacja wygląda w Polsce?
W Polsce dostępu do toalet nie ma 900 tys domów i lokali. Jeszcze w 2017 roku łazienek na wsi nie posiadało aż 17,2% gospodarstw.
Jak podał Główny Urząd Statystyczny – odsetek ludzi korzystających z sieci kanalizacyjnej w latach 2010-2019 wzrósł z 62% do 72%. Na 14,8 milionów mieszkań w całej Polsce, aż 900 tysięcy nie ma toalety ze spłuczką a w 1,2 mln nie ma w ogóle wyodrębnionej łazienki. W metropoliach z kanalizacji korzystało 90,5% ludności, z kolei na obszarach wiejskich 42,2%.